دوبیتی هایی درباره سرمای زمستان

.

.

تمام كوچه ها از برف و يخ پُر
نگاه ام روي يخ ها مي خورد سُر
ز حجم برف روي شاخه هايش
درختي در خيابان مي زند غُر
.

.

.
سكوت و جمعه و برف است و سرما
تنيده روي ذهن ام تور رويا
قلم در دست، در كنج اتاقي
نشسته شاعري تنهاي تنها
.

.

.
هوا بر دوش دارد كوله ي برف
زمين زيباست از منگوله ي برف
نياشوبد خدا را پاي گرگي
به روي دشت ها قيلوله ي برف

.

.

.

گل یخ زمستان تو هستم

اسیر ناز چشمان تو هستم

مرا پرپر مکن ای جانم ای دوست

که من مشتاق دیدار تو هستم

.

.

.

دعا میکنم غرق باران شوی

چو بوی خوش یاس و ریحان شوی

دعا میکنم در زمستان عشق

بهاری ترین فصل ایمان شوی

.

.

.

مواظب گرمای دلت باش

تا کاری که زمستان با زمین کرد ،

زندگی با دلت نکند

.

.

.

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی

به که گویم که تو گرمای دستان منی

گرچه پاییز نشد همدم و همسایه ی من

به که گویم که تو باران زمستان منی

.

.

عشق یعنی آن نخستین حرفها

عشق یعنی در میان برفها

عشق یعنی یاد آن روز نخست

عشق یعنی هر چه در آن یاد توست

.

.

.

.

.

.

به شقایق سوگند که تو بر خواهی گشت ،

من به این معجزه ایمان دارم ،

منتظر باید بود تا زمستان برود ،

غنچه ها گل بکنند !

.

.

.

ای که در فصل خزان بینی مرا با پشت خم ،

این زمستان را مبین ،

ما هم بهاری داشتیم ،

این نیز بگذرد

.

.

.

برف میاد و به زمین می شینه ،

ولی من همین جوری هم به دل میشینم .

.

.

.

دونه های برف از آسمون فقط برای دیدن چشمات پایین میان ،

اما پاشونو که به زمین میزارن فدای مهربونیهات میشن …

.

.

آرزو دارم با بارش هر دونه از برف زمستونی

یه غم از رو دلت کم بشه نازنینم …

.

.

.

زمستان بهانه است برف از آسمون خسته می شه !

پاییز بهانه است برگ از درخت خسته می شه!

اس ام اس بهانه است دلم برات تنگ می شه !

.

.

لیز خوردن بهونه ایست تا دست هایی رو که دوست داری

محکمتر فشار بدی

روز زمستونیت قشنگ!

.

.

.برف که حالا کم کم آب می شود ،

سفید ، همرنگ آرزوهای تو بود …

.

.

.

امیدوارم روزای زمستونیت مثل دل من که از عشق تو لبریزه گرم باشه .

روزای زمستونیت قشنگ

.

.

.

امسال زمستون خیلی قشنگه

چون با تو آغاز میشه با تو نیستم با کفشمم …

.

.

یه گاز از دماغت میدی !؟

(از عاشقانه های خرگوش و آدم برفی !!!) !

.

.

.

الا ای برف!چه می ‏باری بر این دنیای ناپاکی؟

بر این دنیا که هر جایش رد پا از خبیثی است

مبار ای برف!

تو روح آسمان همراه خود داری

تو پیوندی میان عشق و پروازی

تو را حیف است باریدن به ایوان سیاهی‏ها

تو که فصل سپیدی را سرآغازی

مبار ای برف!

.

.

آرزو می کنم غم های دلت بروند زیر برف های زمستانی

تا همیشه بدون غم بمانی

.

.

.

اگه برف می دونست زمین خاکی چقدر کثیفه ،

برای اومدن به اون لباس سفید نمی پوشید…

( زمزار )