احادیثی درباره گشاده رویى و خوش رویی

احادیث کوتاه گشاده رویى و خوش رویی؛
امام على علیه السلام :

اَلبِشرُ أَوَّلُ البِرِّ؛
گشاده رویى، سرآغاز نیکى است.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۴۳۴ ، ح۹۹۲۰

***

امام على علیه السلام :

حُسنُ البِشرِ یَذهَبُ بِالسَّخیمَةِ؛
گشاده رویى کینه را از بین مى برد.
کافى(ط-الاسلامیه) ج۲، ص۱۰۳ و ۱۰۴ ، ح۶

***

امام على علیه السلام :

اَلبِشرُ شیمَةُ الحُرِّ؛
گشاده رویى خوىِ آزاده است.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۴۳۴ ، ح۹۹۲۲

***

امام على علیه السلام :

بِشرُکَ یَدُلُّ عَلى کَرَمِ نَفسِکَ؛
گشاده رویى تو نشانگر بزرگوارى و کرامت نفس توست.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۴۳۴ ، ح۹۹۳۳

***

امام صادق علیه السلام :

صَنائِعُ المَعروفِ و َحُسنُ البِشرِ یُکسِبانِ المَحَبَّةَ و َیُدخِلانِ الجَنَّةَ و َالبُخلُ وَ عَبُوسُ الوَجهِ یُبعِدانِ مِنَ اللّه  و َیُدخِلانِ النّارَ؛
نیکوکارى و گشاده رویى، محبت آورند و به بهشت مى برند و بخل و ترشرویى از خدا دور مى کنند و به دوزخ برند.
کافى(ط-الاسلامیه) ج۲، ص۱۰۳، ح۵

***

امام على علیه السلام :

بِالبِشرِ و َبَسطِ الوَجهِ یَحسُنُ مَوقِعُ البَذلِ؛
با گشاده رویى و خوشرویى، بخشش ارزش پیدا مى کند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۴۳۴ ، ح۹۹۳۲

***

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

بَسطُ الوَجهِ زینَةُ الحِلمِ؛
گشاده رویى زینت بردبارى است.
کنز الفوائد ج۱ ، ص۲۹۹

***

امام صادق علیه‏ السلام :

اِنَّ لاِهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَةٌ؛
بهشتى ‏ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.
مجموعه ورام ج ۲، ص ۹۱

***

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم …

به هر کس برخورد مى ‏نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام مى‏ کردند و اگر به جایى حتى براى خوردن خرمایى خشک دعوت مى ‏شدند، آن را کوچک نمى‏ شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آن‏که بخندند، همیشه متبسم بودند، بى‏آن‏که اخمو باشند، محزون بودند، بى ‏آن‏که از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى ‏بخشیدند ولى اسراف نمى‏ نمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.

کانَ النَّبىُّ صلی الله علیه و آله و سلم …

یُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَیهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرةِ وَ کانَ خَفیفَ المَؤونَةِ کَریمَ الطَّبیعَةِ، جَمیلَ المُعاشَرَةِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ… ؛
ارشاد القلوب(دیلمی) ج ۱، ص ۱۱۵

***

امام على علیه ‏السلام :

وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَى النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلْیَنُهُمْ عَریکَةً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بدیهَةً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛
او که خاتم پیامبران بود، بخشنده‏ ترین، پرحوصله ‏ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم‏خوترین و خوش مصاحبت‏ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلى او را مى‏ دید، هیبتش او را مى ‏گرفت و هر کس با او معاشرت مى ‏نمود و او را مى ‏شناخت دوستدارش مى‏ شد و هر کس مى‏ خواست او را تعریف کند، مى‏ گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ‏ام.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج ۱۶، ص ۱۹۰

***
امام صادق علیه‏ السلام :
ثَلاثٌ مَنْ اَتَى اللّه‏َ بِواحِدَةٍ مِنْهُنَّ اَوْجَبَ اللّه‏ُ لَهُ الْجَنَّةَ: اَلاْنْفاقُ مِنْ اِقْتارٍ وَ الْبِشْرُ لِجَمیعِ الْعالَمِ وَ الاِنْصافُ مِنْ نَفْسِهِ؛
هر کس یکى از این کارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را براى او واجب مى‏ گرداند: انفاق در تنگدستى، گشاده ‏رویى با همگان و رفتار منصفانه.
کافی(ط-الاسلامیه) ج۲ ، ص۱۰۳ ، ح۲