جملات کوتاه و زیبای امام باقر(سلام الله علیه)
هر که خوش نیت باشد،
روزی اش افزایش می یابد.
*
هان اى گروه مؤمنان، مأنوس و متحد باشيد و به هم مهربانى كنيد
*
هيچ کس از گناهان سالم نمي ماند ،
مگر اينکه زبانش را نگه دارد .
*
سخن طیب و پاکیزه را از هر که گفت بگیرید،
اگر چه او خود، بدان عمل نکند.
*
بهشت بر سخنچينان حرام است
*
بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند ،
درباره مردم بگویید.
*
سخن نیک را از هر کسی ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گیرید
*
هیچکس
از گناه سالم نمی ماند
مگر آنکه
زبانش را نگه دارد.
*
هر کس به آنچه که می داند ، عمل کند ،
خداوند آنچه را که نمی داند، به او خواهد آموخت
*
دانشمندی كه
از علمش سود برند،
از هفتاد هزار عابد
بهتر است.
*
حسد ایمان را میخورد،
چنانکه آتش هیزم را میخورد.
*
در نمك شفای هفتاد نوع از انواع درد هست و اگر مردم بدانند كه چه منفعتها در نمك هست مداوا نكنند مگر به آن
*
بدني كه بيماري نكشد طغيان به هم ميرساند و در چنين بدني خيري نيست
*
اگر كسي با گبري مصافحه كند دستش را بشويد
*
هر كه ميّتي را غسل بدهد و آنچه از عيبهاي آن ميّت بر او ظاهر شود به كسي نقل نكند گناهانش آمرزيده شود
*
هر كه كفن كند مؤمني را چنان است كه ضامن پوشش او شده باشد تا روز قيامت و هر كه بكند از براي مؤمني قبري چنان باشد كه او را در خانهي موافقي جا داده باشد تا روز قيامت
*
هر كه به سوي پادشاه ظالمي برود و او را امر به پرهيزكاري بكند و پند و نصيحت بگويد او را مثل ثواب جن و انس بوده باشد
*
هر مؤمني كه به قصد ديدن برادر مؤمن خود از خانه بيرون رود حق او را شناسد حق تعالي به هر گامي حسنهاي در نامهي عملش بنويسد و گناهي از او محو كند و درجهاي براي او بلند كند
*
يك نشستن با كسي كه اعتماد بر او داشته باشم نزد من بهتر است از عبادت يك سال
*
عطسه نيكو چيزي است نفع ميرساند به بدن و خدا را به ياد ميآورد
*
خدا دوست ميدارد كسي را كه خوش طبعي كند ميان مردم مادامي كه فحش نگويد
*
مردم يا مؤمناند يا جاهل پس مؤمن را آزار نبايد كرد و با جاهل بيخردي نبايد كرد و اگر نه مثل او خواهي بود
*
با منافق با زبان خوش سازگاري بكن و محبت قلبي خود را خالص گردان براي مؤمنان و اگر يهودي با تو همنشيني كند نيكو مجالست كن با او
*
هر كه خشمي را فرو خورد و قادر باشد كه آن را به عمل آورد حق تعالي دلش را از ايمني و ايمان پر كند در روز قيامت
*
مذاكرهي علم ثواب نماز مقبول دارد
*
هر اهل خانهاي كه نزد ايشان گوسفند شيردهي باشد هر روز دو مرتبه ملائك به ايشان گويند خدا شما را بركت دهد
*
از مشقت زندگاني است خانهي تنگ
*
چون به طلب حاجت بيرون برويد در روز برويد كه در شب حاجت برآورده نميشود
*
كسي كه طلب دنيا كند براي آنكه از مردم سؤال نكند و روزي عيال خود را فراخ گرداند و با همسايگان خود احسان كند در روز قيامت روي او مانند ماه شب چهارده باشد
*
اگر مصاحبت كني با مثل و مانند خود مصاحبت و رفاقت بكن و با كسي رفيق مشو كه خرج تو را كشد كه اين موجب خواري مؤمن است.
*
كسي كه به كشتي سوار ميشود براي تجارت دين خود را در معرض تلف درآورده است
*
هر كه در انگشتر خود آيهاي از قرآن نقش كند آمرزيده شود
*
سه چيز است كه خدا به هيچ وجه در آن رخصتي نداده است: اول پس دادن امانت از هر كه باشد خواه نيكوكار و خواه بدكار، دوم وفا به عهد و پيمان كردن خواه با نيكوكار و خواه با بدكار، سوم نيكي با پدر و مادر خواه نيكوكار باشند و خواه بدكردار
*
كسي كه از روي خشم و غضب به سوي پدر و مادر نظر كند در وقتي كه بر او ظلم كنند خدا هيچ نماز او را قبول نكند
*
يك شب تب برابر است با عبادت يكساله و دو شب تب برابر است با عبادت دو ساله و سه شب تب برابر است با عبادت هفتاد ساله
*
سه چيز است كه هر كه مرتكب آنها شود پيش از مردن عقوبت آنها را مييابد: ظلم و قطع صلهي رحم و قسم دروغ و بسيار است كه جماعتي بدكردارند و به سبب صلهي رحم مال و فرزندان ايشان بسيار ميشود و قسم دروغ و قطع صلهي رحم خانهها را از اهلش خالي ميكند و نسل را منقطع ميكند
*
هر كه بر غلامي يا كنيزي به قدري از حدود الهي بزند بيآنكه جرمي از او صادر شده باشد كه به حسب شرع مستحق آن حد شده باشد گناه او را كفارهاي نيست به غير از آزاد كردن او
*
واجب است از براي مؤمن بر مؤمن كه هفتاد كبيرهي او را بپوشاند
*
تبسّم كردن در روي برادر مؤمن حسنه است و خاشاكي از او برداشتن حسنه است و خدا هيچ عبادتي را دوستتر از شاد گردانيدن مؤمن نميدارد
*
يك حج بهتر است از هفتاد بنده آزاد كردن و خرج كشيدن و نفقه دادن اهل يك خانه از مسلمانان كه ايشان را سير كند و بپوشاند و روي ايشان را از سؤال كردن حفظ كند بهتر است از هفتاد حج
*
مؤمني كه برادر مؤمنش حاجتي به نزد او بياورد و او قادر نباشد بر برآوردن حاجت او دلش غمگين شود به سبب اين خدا بهشت را بر او واجب گرداند
*
از جملهي ضعف و سستي آن است كه كسي به تو احساني كند و تو به عوض مكافات او نكني
*
چون مهمان بيايد او را اعانت و ياري كنيد در فرود آمدن و وقتي كه خواهد بار كند و برود او را مدد نكنيد بر رفتن كه اين دليل بر خسّت نفس است و در رفتن توشه همراهش بكنيد و توشهي نيكو و خوشبو به عمل آوريد كه اين، دليل جوانمردي است
*
يك برادر مؤمن را كه از براي خدا با او برادري كنم و سير كنم نزد من بهتر است از آنكه ده مسكين را سير كنم
*
هرگاه شما را به عروسي بطلبند دير برويد زيرا كه دنيا را به ياد شما ميآورد و چون شما را به جنازه بخوانند زودتر برويد چون آخرت را به ياد شما ميآورد
*
رازي به زنان مگوييد و دربارهي خويشان شما آنچه گويند اطاعت مكنيد
*
لعنتي كه از دهان شخصي بيرون ميآيد ميگردد اگر صاحبش را بيابد آنجا قرار ميگيرد اگر نه به گويندهاش برميگردد
*
هر كه طعني بكند در روي مؤمني به بدترين مردنها بميرد سزاوار است كه عاقبتش به خير نباشد
*
هر مسلماني كه به ديدن مسلماني بيايد يا پي كاري بيايد او در خانه باشد و او را رخصت ندهد و بيرون نيايد پيوسته در لعنت خدا باشد تا به يكديگر ملاقات كنند.
(ره پو)