نصایح و جملات زیبای امام علی (ع)

(حدیث و سخن حکیمانه)

نصایح و جملات زیبای امام علی (ع)
از گنجهاى بهشت؛ نیکى کردن و پنهان نمودن کار [نیک] و صبر بر مصیبتها و نهان کردن گرفتاریها (یعنى عدم شکایت از آنها) است.

*

*
زاهد در دنیا کسى است که حرام بر صبرش غلبه نکند، و حلال از شکرش باز ندارد.

*

*
با دوستت آرام بیا، بسا که روزى دشمنت شود، و با دشمنت آرام بیا، بسا که روزى دوستت شود.

*

*
ارزش هر کسى آن چیزى است که نیکو انجام دهد.

*

*
آیا شما را از فقیه کامل، خبر ندهم؟ آن که به مردم اجازه نـافرمانى خـدا را ندهـد، و آنهـا را از رحمت خدا نومید نسازد، و از مکر خدایشان آسوده نکند، و از قرآن رو به چیز دیگر نکنـد، و خیـرى در عبـادت بدون تفقّه نیست، و خیـرى در علم بدون تفکّر نیست، و خیرى در قرآن خواندن بدون تدبّر نیست.

*

*
همانا بر شما از دو چیز مىترسم: درازى آرزو و پیروى هواى نفس. امّا درازى آرزو سبب فراموشى آخرت شود، و امّا پیروى از هواى نفس، آدمى را از حقّ باز دارد.

*

*
با دشمنِ دوستت دوست مشو که [با این کار] با دوستت دشمنى مىکنى.

*

*
صبر بر سه گونه است: صبر بر مصیبت، و صبر بر اطاعت، و صبر بر [ترک] معصیت.

*

*
هر که تنگدست شد و نپنداشت که این از لطف خدا به اوست، یک آرزو را ضایع کرده و هر که وسعت در مال یافت و نپنداشت که این یک غافلگیرى از سوى خداست، در جاى ترسناکى آسوده مانده است.

*

*
مردن نه خوار شدن! و بى باکى نه خود باختن!

روزگار دو روز است، روزى به نفع تو، و روزى به ضرر تو! چون به سودت شد شادى مکن، و چون به زیانت گردید غم مخور، که به هر دوى آن آزمایش شوى.

*

*
هر که خیر جوید سرگردان نشود، و کسى که مشورت نماید پشیمان نگردد.

*

*
شهرها به حبّ و دوستى وطن آباداند.

*

*
دانش سه قسم است: فقه براى دین، و پزشکى براى تن، و نحو براى زبان.

*

*
عالمانه سخن گویید تا قدر شما روشن گردد.

*

*
فقر و تنگدستى و طول عمر را به خود تلقین نکن.

*

*
دشنام دادن به مؤمن فسق است، و جنگیدن با او کفر، و احترام مالش چون احترام خونش است.

*

*
فقر و ندارى بزرگترین مرگ است! و عائله کم یکى از دو توانگرى است، که آن نیمى از خوشى است.

*

*
دو چیز مردم را هلاک کرده: ترس از ندارى و فخرطلبى.

*

*
شخص ستمکار و کمک کننده بر ظلم و آن که راضى به ظلم است، هر سه با هم شریکاند.

*

*
صبر بر دو قسم است: صبر بر مصیبت که نیکو و زیباست، و بهتر از آن صبر بر چیزى است که خداوند آن را حرام گردانیده است.

(زمزار)