(غزل زیبا و عاشقانه)
ماه پنهان…
پشت ابر زلـف خود، تا کی خـــزی ای نازنین
ماهت ار پنهان کنی؛ جان می گزی ای نازنین
کاکلت آتش به جان خیــــل مشتـــاقان زنــد
شاهــی خـوبان عالــــم را سـزی ای نازنیــن
هر شب انــدر خوابـــم آیی، بارخ ماه تمــــام
گـاه بیـــداری چـــرا نابــــارزی ای نازنیـن
تا دم عیســـائی ات، جانی دگـــر بخشد مــرا
گرنــه روزی! لحظه ای بامن بزی ای نازنیــن
بر تبستـــان عطــش انــــدر دل آ شفتـــگان
سیـــل بارانـیّ و چــون رود دزی ای نازنیــن
خوش بود پیکان عشقت گر مکد خون از دلم
در کمـــان خود نشــان، تیر گزی ای نازنیـن
گر چه خام آمد به سویت، عاشقی الیـــار نـام
کوره ی عشقت ببــر؛ تاجان پزی ای نازنیــن
الیار (جبار محمدی)
برچسب هاابیات الیار (جبار محمدی) اشعار الیار (جبار محمدی) الیار الیار (جبار محمدی) بیت زیبا پشت ابر زلـف خود، تا کی خـــزی ای نازنین جبار محمدی دلنوشته دلنوشته های الیار (جبار محمدی) زیباترین شعر سروده سروده های الیار (جبار محمدی) شعر غزل غزلیات الیار (جبار محمدی) ماه پنهان