( شعر عاشقانه )
کی ز رنگ رخ شناسی ، سوز پنهان مرا … (علی اشتری)
چند در پیچ و خم مو بشکنی جان مرا
باز کن زین حلقه ها جان پریشان مرا
زین شرر خاکستری بیشم نماند ای باد صبح
عشق گر آزاد بگذارد گریبان مرا
شعله ی دل در حباب سینه دارم چون چراغ
کی ز رنگ رخ شناسی سوز پنهان مرا
همچو شمع آتشینم فارغ از هر منتی
شعله ی جان روشنی بخشد شبستان مرا
در بهار عمر، مویم از چه میخواهی سپید
مهلتی تا بنگری برف زمستان مرا
بحر آرامم مشورانم بقهر تند باد
گر نمیخواهی بجان آسیب توفان مرا
جز تو ای امید غافل مانده ی آینده ام
هر کسی داند از این آغاز پایان مرا