خداحافظ ای شعر شب های روشن

متن های عاشقانه درباره خداحافظی ؛

خداحافظ ای شعر شب های روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شبانه

خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دل های خسته…

تو را می سپارم به مینای مهتاب
تو را می سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم، اگر شب شکسته
تو را می سپارم به رویای فردا

به شب می سپارم تو را تا نسوزد
به دل می سپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد
اگر روزگار این صدا را نگیرد

خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه سار همیشه
اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نو بهار همیشه…

خداحافظ خداحافظ عزیزم
من برات برگ خوش پائیزم
میدونم دلت برام تنگ نمیشه
اما این ترانه با توست همیشه
عاشقی حرف آخره
میدونی خیلی دوستت دارم
توئی تو تمام باورم
اما رفتی من ازت نمیگذرم
میخونم دلم گرفته
اونکه دوستش دارم رفته
از من گذشتی بی تفاوت
این سرنوشت بود که بد رقم خورد

شاید بیاید
هر چند دیروز در آخرین بافه ی موها آب شد
شاید دوباره بیاید
هر چند رج های پَرپَر آوازی گم
سنگ خاکستری سرد
دست بزرگ باد
در ردپای این حلزون
خشک شد.

شاید نیاید
از این پریدن های پلک راست
و زنگ زدن ها
و سمت چپ این صداهای روی دیوار
هیچ چیز معلوم نیست
آن سطر میانی داستان هستیم
و کو تا کسی بیاید و نگوید
می شنوی
داستان های خوانده نشده درریسه زدن هایشان تاب می خورند

شاید بمیرد
این بوی پَرپَر خاک، آب، باغچه
صدای باد
پرنده
چشم هایی که از نرده فلزی ارتفاع را اندازه می زند
تلنگرهای ناشناس پشت دست های تو
تا امتداد صدای نرم چروک های روی پیشانی
با این همه برگ سپید مانده
ابتدای نفس نکشیدن او است
ادامه اش را که تند تند می بافند در خالی تصویرها و عکس های بریده شده.

درست تر،
همان خواب جنینی بود
بر تختخوابی پر از هوای سمی وسوسه های نقره ای
تا
دوباره بریزد
از این سطرهای پایانی
و خبرهای سپید داستان های بی خبری.

خدا حافظ
به جایی می روم اما نمی دانم کجا، این گونه آواره!
نمی دانم، ولی شاید برای من به این زودی شقایق ها نمی خندند
و هد هد بر نمی گردد
پرستو ها! شما بیهوده می خوانید
تلاش و جستجو تان را رواق خانه پاسخ نیست
خدارا دست بردارید ازین دیوار و سقف و پشت و پهلو ها
خدا حافظ گل لاله – خدا حافظ پرستو ها!
زمین سخت آسمان دور و هوا تا عرش باروتی
نه زمزم بهر ما پاک است و نه گنگا به هندو ها
خدا حافظ گل لاله – خدا حافظ پرستو ها

سلام ای طلوع سحر گاه رفتن
سلام ای غم لحظه های جدایی
خداحافظ ای شعر شب های روشن
خداحافظ ای قصه ی عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شقایق
خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دل های خسته
تو را می سپارم به مینای مهتاب
تو را می سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته تورا میسپارم به رویای فردا …
به شب میسپارم تو را تا نسوزد
به دل میسپارم تو را تا نمیرد …
خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه سار همیشه اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه

خداحافظ ای جغد پیر
خداحافظ ای شمشیر از رو
خداحافظ ای آفرینش بی بدیل
خداحافظ ای انقلاب رنگ
خداحافظ ای نوشداروی ماه
خداحافظ ای دیر آمده از سفر
خداحافظ ای تشنگی ماهی
خداحافظ ای ماهی و دریا
خداحافظ ای قشنگ تر از پریا
خداحافظ ای تنها تو کوچه نریا
خداحافظ ای خوشکل
خداحافظ ای زیبا
خداحافظ ای نفس
ااا برو دیگه
دو ساعته وایستاده منو نگا می کنه
من که رفتم
خدافظ

به همین سادگی رفتی
بی خداحافظ عزیزم
سهم تو شد روز تازه
،سهم من اشک که بریزم
به همین سادگی کم شد
عمر گل بوته تو دستم
گله از تو نیست میدوم
خودم اینو از تو خواستم
به جون ستاره هامون
تو عزیزتر از چشامی
هر جا هستی خوبو خوش باش
تا ابد بغض صدامی
تورو محض لحظه هامون،
نشه باورت یه وقتی
که دوستت ندارم
اینو به خدا گفتم به سختی
من اگه دوستت نداشتم
پای غمهات نمیموندم
واست اینهمه ترانه از ته دل نمیخوندم
اگه گفتم برو خوبم
واسه این بود که میدیدم
داری آب میشی،میمیری
اینو از همه شنیدم
دارم از دوریت میمیرم
تا کنار من نسوزی
از دلم نمیری عمرم
نفسهامی که هنوزی
تورو محض خیره هامون
که نفس نفس خدا شد
از همون لحظه که رفتی
روحم از تنم جدا شد
توکه تنها نمیمونی
من تنها رو دعا کن
خاطراتمو نگه دار
اما دستامو رها کن
دست تو اول عشق
بسپارش به آخرین مرد
زنی که پشت یه دیوار
واسه چشمات گریه میکرد
گریه میکرد،گریه میکرد،گریه میکرد…

از پشت شیشه، تصویر این شهر، دلگیر همیشه
شهر غریب، دلهای غمگین، هوای بی تو، هوای سنگین
خونه ی بی تو، مثل یه زندون، حیف من و تو، حیف عشقمون
خونه ی بی تـــــــو مثل یه زندون حیف من و تو حیف عشقمون
حیف تو بود، حیف تو بود، ای گل من
عشق اگه بود، عشق تو بود، ای گل من
حیف تو بود، حیف تو بود، ای قلب من
…آخر جاده عاشقی تنها شدم
گفتی خداحافظ .. گفتم خداحافظ
گفتی پشیمون، گفتم که هرگز
نفس بریده، دستای لرزون
اشک توی چشمام، حیف نگفتم بمون
غم یه عــاشـــق .. غم کمی نیست، چه فایده از اشـــک وقتی، وقتی کسی نیست
درد یه عاشق، درد کمی نیست، چه فایده از اشک، وقتی، وقتی کسی نیست
حیف تو بود، حیف تو بود، ای گل من، عشق اگه بود، عشق تو بود ای گل من
حیف تو بود، حیف تو بود، بر باد بری، مثل یه قصه ی کهنه شده از یاد بری
گفتی خداحافظ … گفتم خداحافظ

لحظه خدافظی به سینه ام فشردمت
اشک چشمام جاری شد دست خدا سپردمت
دل من راضی نبود به این جدایی نازنین
عزیزم منو ببخش اگه یه وقت آزردمت
گفتی به من غصه نخور میرم و برمی گردم
همسفر پرستوها میشم و بر می گردم
گفتی تو هم مثل خودم غمگینی از جدایی
گفتی تا چشم هم بزنی میرم و بر می گردم
عزیز رفته سفر کی برمی گردی
چشمونم مونده به در کی برمی گردی
رفتی و رفت از چشام نور دو دیده
ای زعالم بی خبر کی برمی گردی
غمگین تر از همیشه به انتظار نشستم
پنجره امیدمو هنوز به روم نبستم
پرستوهای عاشق به خونشون رسیدن
اما چرا عزیز دل هرگز تورو ندیدم
گفتی به من غصه نخور میرم و برمی گردم
همسفر پرستوها میشم و بر می گردم
گفتی تو هم مثل خودم غمگینی از جدایی
گفتی تا چشم هم بزنی میرم و بر می گردم.

(پاتوق)