دلنوشته: امان از دل زینب(س)
به درياي پر از غم، امان از دلِ زينب
به عمري همه ماتم، امان از دلِ زينب
کشيده غم دنيا به سوزِ دل و سينه
از آن شهرِ مدينه، امان از دلِ زينب
نظر کرده به مادر ميانِ در و ديوار
همان قصهي مسمار، امان از دلِ زينب
از آن سيلي ملعون، که شد قاتلِ زهرا
همان غربت کبري، امان از دلِ زينب
ز داغ و غمِ کوفه به قلبش شرر افتاد
به يادِ پدر افتاد، امان از دل زينب
چو يارِ حسنش بود از آن طشت جگر گون
دلش گشته پر از خون، امان از دلِ زينب
چو شد کرب و بلايي به آن قدِ خميده
بديد رأس بريده، امان از دلِ زينب
نمک پاشِ دلش بود، همان دشمن ايمان
کتک زد به يتيمان، امان از دلِ زينب
پرستارِ ولايت در آن خيمهي آتش
بسوزد دلِ ماهش، امان از دلِ زينب
به شام آمد و ديدش چو دشنام و حسارت
بناليد از اسارت، امان از دلِ زينب
به بالاي نياش ديد، سر زادهي زهرا
به چوبه زده سر را، امان از دلِ زينب
در آن کنجِ خرابه، شده بانوي ناله
ز هجران سه ساله، امان از دلِ زينب
اگر خون بفشاند، ز چشمِ بني آدم
بگويد دلِ عالم، امان از دلِ زينب
(تبیان)