مـاه بر چهره ی تابان علی می نازد (دلنوشته)

(شعر در مدح امام علی سلام الله علیه)

مـــــــاه بر چــــــهـــره ی تابان علی می نازد … ( وحید محمدی )

مـــــــاه بر چــــــهـــره ی تابان علی می نازد

صـــبــــح بر روی درخــــشـــان علی می نازد

حـــــاتـم طـــائی ضــــرب المثل لـطف و کرم

سر این سفره به احــســان عــلـی می نازد

یـــــک دل خـــســتــه به مانند یــتیمان دارم

کــــه به شـب هــــای یتیمان علی می نازد

صــفــــحه در صــفــحه ی تاریخ دلیری ها بر

رقـــــص شـمــشــیـــر نمایان علی می نازد

احـــد آمد که عـــلی ماند که جبریل نوشت

یــــــار بـــــــــر زخم فــــراوان علی می نازد

خـــــنــــدقی بود پـر از ترس ُ از آن روز هنوز

دشـــت بر صـــحنه ی طوفان علی می نازد

کــوری اهل سقیفه است که چشم مهدی

خــط به خــــط بر خـــط قرآن علی می نازد

چـــو دهــــان باز کند عــرش خدا می گوید

کــــــه خــــدا نـیــز به ایمان علی می نازد

( زمزار )