(شعر) از اربعین اوّل تو غم فزاتر است

( دلنوشته برای اربعین حسینی )

از اربعین اوّل تو غم فزاتر است … غلامرضا سازگار (میثم)

ایّام اربعین تو یا صبح محشر است

یا روز جانگداز وفات پیمبر است

بیش از هزار سال گذشته است و اربعین

از اربعین اوّل تو غم فزاتر است

دوران هر حماسه دو روز است و دور تو

از ابتدای خلقت تا صبح محشر است

هر جا عزای تو است همانجا حریم تو است

هر پیر دلشکسته در آن بزم جابر است

احرام ما لباس سیه، کعبه کربلا

اشگ مصیبت تو فرات است و کوثر است

جابر بپوش جامۀ احرام و غسل کن

کاین سرزمین مزار بدن های بی سر است

اینجا نه کعبه، کعبه در اینجا کند طواف

اینجا نه خانه، خون خداوند اکبر است

جابر در این زمین مقدّس وقوف کن

کاینجا نکوتر از عرفات است و مشعر است

اینجاست گلبنی که به دامان سرخ آن

از حملۀ خزان صد و ده لاله پرپر است

بالای سر میا که سری نیست در بدن

پایین پا بیا که تن پاک اکبر است

بر حنجر بریدۀ او نام زینب است

در سینۀ دریده ی او قبر اصغر است

جابر به دور قبر بگرد و نظاره کن

دور از تمامی شهدا قبر دیگر است

بوی حبیب می وزد از خاک آن مزار

آری حبیب نور دو چشم مظاهر است

جابر بیا به جانب گودال قتلگاه

کانجا به گوش نالۀ زهرای اطهر است

این سنگ ها که در دل گودال ریخته

یادآور جنایت خصم ستمگر است

جابر ز قتلگاه بیا سوی علقمه

کانجا حسین را سر و سر دار و لشگر است

از جان مزار حضرت عبّاس را ببوس

چون با سرشک فاطمه خاکش مخمّر است

عبّاس کیست آنکه به رزم و به حلم و صبر

گاهی حسین گاه حسن گاه حیدر است

عبّاس کیست سرو روان دو فاطمه

عبّاس کیست چشم و چراغ دو مادر است

«میثم» سلام باد به جابر که بر لبش

در روضۀ حسین سلام مکرّر است

*

*

( زمزار )