Tag Archives: اشعار الیار (جبار محمدی)

( اشعار زیبا و عاشقانه ) سلسله انگیز … بت خــانه فــرو ریـزد  …..  گـر سلسلــه انگیزد سرچشمـه ی زیبایی  …..  یـاری که بـود ایـزد دل در هوس کویش  …..  مستانه دهل  می زد می گفــت خدایی تو  …..  خوبی ز تو بر خیـزد خـاک دل خــوبان را  …..  غـربـال …

( شعر زیبا ) جان مرا بالا ببر … ای جـان جـان! جـان مـرا تـا پیش خود بالا ببر صبــری نماند اندر دلم؛ فردا نگــو؛ حالا ببر دل می کنم از هر چه دارم اندر این محنت سرا سـوی بقـا از غصـه ها، با چشـم بی پروا ببر داری  فضــایی  …

(سروده زیبا برای امام عصر عج) نگین دل … مُهر مِهرش بر جبین کائنات عالم است سرفراز از تاج عشقش، جسم و جان آدم است هر گلـی  اندر  جهان  شد  ترجمان  مهـر او بلکــه خاران  هم  ز مهرش یک زمانی مرهم  است خـار  و گـل نامیدن اشیــا قیـاس ظاهـری است …

(شعر و دلنوشته زیبا) حلقهٔ ناز … حلقــه ی ناز خودش برگردن دل بسته دلبر کاسه ی صبرم به سنگی از جفا، بشکسته دلبر می کشد هر سو دلم را بی محابا در کمندش رشتـه ی پیـوند عقلم را  زدل، بگسسته دلبر بر لبانش می سراید نغمه ی عاشـق کشی …

(شعر زیبا) بر مرکب ارغنون … بـا مرکبــی از ارغنـــون      می رانم این دل را کنون تـا پـای دلبــر می رسـم      یـا باده ای؛ یا مشک خون ای دلستــان، حــالا مـرا      راهــی ده از مـرز جنـون گـر بــاده نـوشـانـی مرا      جـان مـرا …

(شعر زیبا) جان در شکر … در زلف تو یارا، دل در سفر افتد از شوق تو جانا، جان در شکر افتد دامی بگشـودی، پیـش رخ دلـــها از بهــر همینـم، دل در خطـــر افتد هر حلقه ی مویت، یک عالم دیگر بر سیــر عـوالـم، دل در گــذر افتد پیـدا گـل …

(دلنوشته) طوق بندگی … صبـا ! چه شـد که نیـامـد  نگـار بــر  پـیشـم که مرهمـی نهـد  از غمـزه  بـر دل ریشم هم او که یک نظرش چهره ی جهان آراست به طــوق بندگی اش اینچنین می اندیشم جــز از جمـال نگــار  و  طــریقـت  عشقـش نباشـدم  به جهـان مهـر و مذهبی   …

(دلنوشته) پیک خورشید … مـرغ شبگیر از فضای قدس جانان می رسد گـوئی از آفـاق عالم بر جهان جان می رسد آرد آیینـی ز حـکمت، مبتنی بر عشـق جان رحمتــی بی انتهـا در سلـک قرآن می رسد چشـم داران جهـان را مـژده بادا مـژده باد پیک خورشید از دل درگاه …

(اشعار عاشقانه) پیمانه ی کرامت … در کوی عشق جانان، کردم شبی اقامت دیـدم چه جلوه هایی! در آستـان و قامت باحسـن بی مثالـش، با جلوه ای ز خالش در دل فکند شوری، چون شورش قیامت تا پر کنـد دلـم را، از شـور نـاب هستـی می زد به دست مهرش، …

(شعر و دلنوشته) جواز خنده … مـن سبوی صبر جان خویش را بشکسته ام ز آنکـه از تیر نگـاهت تا قیامت خستـه ام بـار خود از خـرمن اوصاف نیـکویت، نگـار! با جـواز خنده ای از سوی رویت، بستـه ام گـر چـه آزارد دلـم را خار هجران هر دمی با امیـد …