Tag Archives: دلنوشته

پدر در شعر فارسی؛ زندگی بار گرانی ست که بر پشت پریشانی تُست کار آسانی نیست نان درآوردن و غم خوردن و عاشق بودن پدرم کمرم از غم سنگین نگاهت خَم باد (مجتبی کاشانی ) * * در زد کسی انگار که مهمان داریم در سفره گرسنگی فراوان داریم امروز …

دلنوشته ای برای محبان مهدی (عج) میرسد روزی که بی چون و چرا می بینمت میرسد روزی که ای شاه وفا می بینمت عامل وصل من و تو ذوق بارانی بود میرسد روزی که با حال بکا می بینمت میرسد روزی که تکیه میدهی بر کعبه و در کنار خانه …

گلچین اشعار علیرضا قزوه؛ شب و روزم گذشت به هزار آرزو نه رسیدم به خویش ، نه رسیدم به او نه سلامم سلام ، نه قیامم قیام نه نمازم نماز، نه وضویم وضو دل اگر نشکند به چه ارزد نماز نه بریز اشک چشم، نه ببر آبرو نه به جانم …

شعر ظهور؛ دردم مداوا میکنی مثل همیشه عقده ز دل وا میکنی مثل همیشه آیینه زیبا می شود با یک نگاهت دل را تو شیدا میکنی مثل همیشه دروازه لطف و کرم را می گشائی وقتی که لب وا می کنی مثل همیشه از گوشه چشمت کرم می ریزد آقا …

اشعار فاطمیه؛ زهرا به ما قدم به قدم لطف کرده است نه هر قدم که دم همه دم لطف کرده است هو هوی ذوالفقار هم از هوی فاطمه است یعنی که دم به تیغ دو دم لطف کرده است ما بچه های ناخلفی بوده ایم که مادر به ما هزار …

شعر بهاری؛ چند گویی که چو هنگام بهار آید گل بیارید و بادام به بار آید روی بستان را چون چهره ی دلبندان از شکوفه رخ و از سبزه عذار آید این چنین بیهوده ای نیز مگو با من که مرا از سخن بیهوده عار آید شصت بار آمد نوروز …

شعر و دلنوشته ی بارانی؛ ببار باران ببار باران که دلتنگم… مثالِ مرده بی رنگم کمی آرام….که پاییز هم صدایم شد که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد ببار باران بزن بر شیشه قلبم….بکوب این شیشه را بشکن که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد ببار باران …

شعر: یکی …. یکی هست یکی نیست یکی صفره یکی بیست . یکی نسیه یکی نقد یکی طلاق یکی عقد . یکی باخته یکی برده یکی زنده یکی مرده . یکی گریه یکی آه یکی خنده ی بی گاه . یکی غنی یکی فقیر یکی ترسو یکی دلیر . یکی …

اشعاری در ارتباط با سخاوت؛ تا تواني به جهان خدمت محتاجان كن بـه دمـي يا دِرَمـي يا قـلـمي يا قـدمـي * * بـرگ عيشي به گور خـويـش فرست كـس نيـارد ز پـس،تو پـيش فـرست سعدي * * تـو بـا خـود ببر تـوشـه‌‌ي خويشـتن كـه شـفـقـت نيـايـد ز فـرزنـد و زن …

گلچین اشعار سیف فرغانی؛ رفتی و دل ربودی یک شهر مبتلا را تا کی کنیم بی تو صبری که نیست ما را بازآ که عاشقانت جامه سیاه کردند چون ناخن عروسان از هجر تو نگارا! ای اهل شهر ازین پس من ترک خانه گفتم کز ناله‌های زارم زحمت بود شما …