بایگانی/آرشیو برچسب ها : شعر

(دلنوشته و غزل زیبا) آتش شمایل … مـا را سرشــت جـانـان انـدر نقـابی از گِل جـامی در انـدرونـش، بنهـاد نـام آن دل او عـرضـه کــرد مـا را، والاتــرین امــانت عشقی چو گوهر اندر آن دل نمود منزل جام جهان نما شد ز این گوهرش دل آنگه صـدآفریــن به جـانـان، ما …

( غزل زییا و عاشقانه ) کي رفته اي ز دل که تمنا کنم تو را … (فروغی بسطامی) کي رفته اي ز دل که تمنا کنم تو را کي بوده اي نهفته که پيدا کنم تو را غيبت نکرده اي که شوم طالب حضور پنهان نگشته اي که هويدا …

(شعر زیبا) نمی گیرد کسی جز غم سراغ خانه ما را … (غلامرضا قدسی مشهدی) خواب اجل … نمیگیرد کسی جز غم سراغ خانه ی ما را بزحمت جغد پیدا می کند ویرانه ی ما را از آن شادم که می آید غمش هرشب ببالینم چه سازم گرک غم هم …

( شعر زیبا و دلنشین ) تو را ميخواهم و دانم كه هرگز، به كام دل در آغوشت نگيرم … (فروغ فرخزاد) تو را مي خواهم و دانم كه هرگز به كام دل در آغوشت نگيرم تويي آن آسمان صاف و روشن من اين كنج قفس مرغي اسيرم ز پشت …

( غزل زیبا ) در سیر جان … اسب عنــایت به دور جهان من جهانــده ام در تیــه جهل، به شوکت خاران، نمانده ام بـا نردبـان عشق، ز فلــک، من گذشتـه ام مرغ از قفس تا به بام جهان، من پرانده ام در سیــر جــان پای خود بنهادم به منظری …

(شعر زیبا) عشق است که هر دم به دگر رنگ برآید … (فخرالدین عراقی) ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟ کز زخمهٔ آن نه فلک اندر تک و تاز است آورد به یک زخمه، جهان را همه، در رقص خود جان و جهان نغمهٔ آن پرده‌نواز است …

( ابیات عاشقانه ) سایه … نه آهی خیزد از دل تا کــه سوزد مرغ جانــم را نه برقی تا از و گیــــــــــــــرم سراغ آشـیانم را درین خشکیده لب من آن بی بال و پر مرغــــم که از هر نوک خاری میتــــــوان یابی نشانم را نهانی هر شب از شوق …

( اشعار عاشقانه ) نشان یار … سرم به صخره بسایم به چشم اشک آلود جهــانِ بـی تو برایـم بگشتـه دود اندود زمانه در گذر است و سرم بسامان نیست فــراق روی تو پیـرم نمود و درد افزود امــان زجـور حســودان روی ماهـت یار! در این سرای کهن، روشنی ز …

(اشعار روز جمعه) دلنوشته های امام زمان عج دلـم قـرار نـمـی گـیـرد از فـغـان ، بـی تـو سپندوار ز کف داده ام عنان ، بی تو ازآن زمان که فروزان شدم ز پرتو عشق چو ذره ام به تکاپوی جاودان ، بی تو گـزاره غـم دل را مـگـر کـنـم چـو …

( شعر زیبا ) بی پناهی های ما، از درد تنها بودن است … (دلنوشته) آدم محنت کشیده، زود گریان می شود گوشه ای پژمرده و،سردرگریبان می شود هیچ مهری، هیچ لطفی را نمی خواهد دگر بی سبب دلگیر، از این و هم از آن می شود بعد هر سختی، …