بایگانی/آرشیو برچسب ها : غزلیات الیار (جبار محمدی)

پشت ابر زلـف خود، تا کی خـــزی ای نازنین…(الیار)

زیبا

(غزل زیبا و عاشقانه) ماه پنهان… پشت ابر زلـف خود، تا کی خـــزی ای نازنین ماهت ار پنهان کنی؛ جان می گزی  ای نازنین کاکلت آتش به جان خیــــل مشتـــاقان زنــد شاهــی خـوبان عالــــم را سـزی  ای نازنیــن هر شب انــدر خوابـــم آیی، بارخ ماه تمــــام گـاه بیـــداری چـــرا  نابــــارزی  …

بیشتر بخوانید »

جوشـد هنر را چشمه ها، ازقلــب آذربـــایجان…(الیار)

بهار زیبا

(شعر زیبا در وصف آذربایجان) من آمدم… بر عرصه ی شعر و ادب از ترکمانچای آمـــدم از پــا فتـــادم بارها؛ تــا بر سر پـــای آمــــدم جوشـد هنر را چشمه ها، ازقلــب آذربـــایجان من ازسر یک چشمه ای بر سان دریای آمـــدم درملک کلک شهریار ازخـــاک پا کش زاده ام گوید …

بیشتر بخوانید »

روزی که من ز جهان جان بدر برم…(الیار)

درباره مرگ

(شعر و دلنوشته در مورد مرگ) جام اجل… روزی که من زجهان جان بدر برم جان می دهم به خدا؛ تا که جان خرم جام اجل چو به سر بر کشم در آن بینم عیــــان؛ که چه با خود همــــی برم چون تیغ مــرگ درد پرده ی جهان شیرین! دمی …

بیشتر بخوانید »

شبـی انــدر سرمـستی مـرا بر جــان ندا آمد…(الیار)

درباره خدا

(اشعار عارفانه – دلنوشته های مناجات با خدا) خدا آمد… شبـی انــدر سرمـستی مـرا بر جــان ندا آمد که ای دلداده! دل واکن؛ خدا آمد خدا آمد دری از آسمـان وا شد دلم سجاده بر جان شد مرا جانی دگر گویی،  به سوی تن فرا آمد زمیــن وآسمــان گویی به …

بیشتر بخوانید »

مــی به جام و جــام مــی در دست بادا…(الیار)

زیبایی ها

(اشعار عاشقانه) کوچه گرد عشق… مــی به جام وجــام مــی در دست بادا جمـــــلـه مشتـاقـان عالم، مست بادا یار من تردست عشق است ار به عالم دل اسیـــر حقّــــه ی تــردسـت بادا ماهــی حیـــرانـم انــــدر آب عــالم صیــد جان را موی دلبـــر شست بادا رفعــت آرد بـر دل وجان، شهد …

بیشتر بخوانید »

چون ز مهرش به گِلم یک نظری نازل شد…(الیار)

گل زیبا

(شعر و دلنوشته زیبا) نظر مهر… چون ز مهرش به گِلم یک نظری نازل شد گِل برآمـــد قدح بی بدلی بردل شد روحی آن حضرت باری چو دمیدم درگِـل برنشان گـــهر عشق دلم مایـــل شد جان بر آمـد به تماشای رخ جانـانم به مقامی زکرامات خدا نایل شد شبنمی از …

بیشتر بخوانید »

چهــره آرایــد گــل سوسـن لب آب روان … (الیار)

گل بهارانه

(شعر زیبا) باد نوروزی … بـاد نوروزی می آید سوی گل، بربط زنان تا که گــل لب وا کند، بلبل نشینـد شاخ آن محفـــل شادی بپا دارند و بر رقص آورند خیل عـاشق پیشگان را جمله از پیر و جوان نـازنازان گــل گشــاید دفتــر طنّازی اش بلبلان را خون جگر …

بیشتر بخوانید »